Werken met mij

Acht jaar was ik, toen er door mijn ouders gevraagd werd wat ik voor cadeau wilde hebben voor de communie. Paardrijkleren was mijn antwoord, mijn ouders hebben me wel een paar keer gevraagd of ik echt geen nieuwe fiets wilde voor mijn communie. Maar daar was ik heel resoluut in, nee! ik wilde paardrijkleren hebben, een cap, een rijbroek en laarzen. Na 10 lessen op Silver King op de manege kwam er een eigen pony, Maaike. En zo is alles begonnen.

Ik heb vele mooie momenten mogen beleven met veel verschillende pony’s. Vele wedstrijden mogen rijden en vele prijzen mee naar huis mogen nemen en zo ontwikkelde ik mij in de dressuur en in de springsport, maar mijn voorkeur ging uit naar de dressuur. Altijd opzoek naar perfectie, mooiere, betere en moeilijkere oefeningen. En zo kwam de vraag toen ik een jaar of 15 was, of ik geen paardrijles wilde geven op de ponyclub. Ja, dat wilde ik wel! Dat deed ik graag, anderen helpen om zelf de kneepjes onder de knie krijgen.

Op mijn 18e kreeg ik  een paard, want ik wilde de ORUN instructeurs opleiding gaan volgen, om nog beter les te kunnen geven. En deze heb ik met goed gevolg afgesloten. Maar wat ik toen al zag maar zelf nog totaal geen last van had. Was de perfectie die vele ruiters zichzelf op legde en hierdoor helemaal bevroren en niet meer normaal konden rijden omdat de spanning om het goed te doen zo hoog was geworden, dat er eigenlijk niks meer ging. Ik had er toen helemaal geen tijd voor om me daar in te gaan verdiepen, ik was druk met zelf rijden en beter worden.